پیام دکتر محمدرضا ثروتی استاد ژئومورفولوژی دانشگاه شهید بهشتی تهران

بسمه تعالی

درود به روح ارجمند و روان امیدوار و تفکر امید بخش پژوهشگران، صاحب نظران و محققان ایران زمین     با وجود این که کشور عزیزمان ایران در زمره‌ی کشورهای خشک می باشد،  تمدن ایرانی در طی قرن‌ها حاصل انطباق هوشمندانه‌ی بشر با طبیعت چند گانه‌ی فلات ایران بوده است  .با توجه به پیشرفت‌های سریع بشر در سال‌های اخیر در عرصه‌ی ارتباطات، علوم و فناوری، نیازمند نگاه علمی، کارشناسانه  و جامع نگر  جهت مدیریت اقلیم های مختلف موجو در کشور و بهره گیری از ظرفیت های آن هستیم. در این رابطه گردشگری از عوامل اصلی توسعه پایدار است واکوتوریسم و ژئوتوریسم زیر مجموعه های بسیار مهم  آن  می باشند .    از  جمله اقلیم های جذاب گردشگری، بیابانهای ایران  به خصوص بیابان لوت است. بی شک بیابان  لوت ایران  پهنه‌ای  پر رمز و راز است و حیاتی به وسعت رحمت پروردگار در دل نهان دارد. اینجا هم نمایش سخاوت خداست که به انسان هوشمند ارزانی داشته و سکوتش قرین لطف بی زوال اوست  .  اتخاذ تدابیر هوشمندانه  جهت مقابله با چالش های موجود در  عرصه‌ی مدیریت و پاسداری از  آن   از اهمیت ویژه ای برخوردار است که باید بدان پرداخته شود .با امید به اینکه برنامه ریزی علمی و جامع شما اندیشمندان، صاحب نظران  و پژوهشگران،   ترنمی دل نشین بر خاک تشنه و مشتاق مناطق بیابانی  ایران جاری گرداند و ما و نسل های بعد از ما از این همه ظرفیت، زیبایی، عظمت و شکوه ابدیت محروم نباشیم

بنام خدا

مقدمه ای بر دومین کنفرانس

"بیابان لوت با رویکرد گردشگری"

از عنوان و محور های کنفرانس چنین بر می آید که پتانسیل های بیابان لوت از نظر صنعت گردشگری بررسی و شناسایی می شود. تا برنامه منطقی برای بهره برداران ارایه شود. این هدف مقدس و مطابق با اهداف علم جغرافیا می باشد. هدف جغرافیا از مطالعه پراکندگی ها انتخاب مکان مناسب فعالیت انسان و حفظ پایداری پراکندگی منابع محیط است. بیابان لوت یک منبع طبیعی بسیار بزرگ و دست نخورده ای است که پتانسیل قابل توجهی برای کشور دارد. انتظارات فزاینده انسان سبب شده است که منابع عظیم کشور مانند مراتع و جنگل ها و آب تخریب شده و به آستانه غیرقابل احیا رسیده اند. اگر توسعه پایدار را به عبارت خیلی ساده ای معادل مصرف منابع در حد توان و پتانسیل تولید و ریختن زایدات در حد توان جذب محیط تعریف کنیم، وظیفه مدیران کنفرانس و کاربران بعدی سنگین تر می شود. یعنی اینکه همه محققین محترم و بویژه جغرافیدانان باید پتانسیل منطقه را از نظر تولید امکانات گردشگری و توان جذب زایدات فعالیت های انسان شناسایی کنند و بر اساس این دو مورد برنامه توسعه گردشگری را تنظیم و تعریف کنند.تا اینکه این سرمایه عظیم ملی کشور برای همیشه در حالت پایدار باقی بماند و ما مانند آنچه در باره منابع دیگر کشور انجام داده ایم مدیون نسل های بعدی نشویم.  برا اینکه بیابان لوت و کل کشور ایران به دلیل اقلیم بیابانی ماهیت شکننده ای دارد. هرنوع برخورد حساب نشده ای سبب شکست این پایداری موجود خواهد شد و علاوه بر اینکه خود منطقه به طرف تخریب خواهد رفت، مخاطرات عدیده ای مانند گرمایش هوا، فرسایش خاک ضعیف اما غنی، نابودی پوشش گیاهی فقیر، و مهمتر از همه گسترش شرایط بیابانی به مناطق مجاور خواهد شد. کاری نکنیم که در پایان نه تنها سبب حفظ پایداری بیابان نشویم بلکه سبب گسترش بیابان هم به بیشتر مناطق کشور بشویم و شرایط را بدتر از آنچه هست بکنیم. در آخر بر وظیفه سنگین خودمان یعنی شناسایی بهره برداری منطقی و حفظ پایداری منابع تاکید می کنم

 

قابل توجه پژوهشگران گرامی: